137.

Na dworze dzisiaj czuć chłód
Taki jak od ciebie często czuć
Na trawie nie ma szronu, ale w sercu jest lód
W szklankach jest lód, który topi się na samą myśl
Wokół jest zimno, a tak bardzo chce się pić
Zgniłe liście na asfalcie pod podeszwą
Coś, co kwitnie miedzy nami musi rosnąć, nie odchodzić w przeszłość
Tak jak zieleń w liściach, które teraz depczę
Jeszcze niedawno słyszałem, ze kwitną pięknie
Te kwiaty, po których nie zostały nawet płatki
Czuję się jak małe dziecko, które zabierasz od matki
Jestem zagubiony czegoś więcej chce doświadczyć 
A temperatura spada i wychładza mój organizm
Niebo gładkie jak tafla jeziora
Na niej statki 
Rzadko bujam w obłokach wiec rzadko widzę gwiazdy
Rzadko mówię rzeczy, które chcesz usłyszeć
Daj mi iskrę zobaczymy czy mam jeszcze siłę...

Wczoraj pożegnaliśmy wspaniałą aktorkę Anne Przybylską...

Była wielkim i wytrwałym wojownikiem, 

walczyła do ostatniego tchu z wiarą o lepsze jutro...

Możemy czuć się wspaniale, może nam nic nie dolegać, a nie wiemy kiedy nadejdzie nasz koniec.

Czasami takie wydarzenia powinny dawać ludziom do zrozumienia, że życie jest jedno i do tego takie kruche.

Nauczyć się żyć w zgodzie z samym sobą, żyć dobrze i przede wszystkim żyć tak by pozostawić po sobie ślad, który możemy przekazać innym,a ktoś ważny w naszym życiu może sięgnąć pałeczkę i dalej to ciągnąć.

Uczmy się nawzajem, 

nie zastanawiać się dlaczego Świat jest taki okrutny, nie stawać na uszach by móc go zmienić, 

zacznijmy od samych siebie, by od nas zaczął być lepszy.