121.

Jakoś to wszystko przeżyłam, choć w sercu nadal jest pustka i tęsknota za babcią.

Miałam kosmiczne myśli podczas, wystawionego ciała oraz pogrzebu, nie wiem czy wszyscy mają takie myśli, ale w sumie ja każdego dnia się niszczę przez leki, które łykam na dzień dobry i dobranoc.

Ciało jest takie zimne i twarde, gdy wszystko w nas przestaje bić, a najbardziej jest zastanawianie się nad tym kiedy moje odejście nadejdzie.

Dobrze, że człowiek na co dzień o tym nie myśli, bo by ogłupiał jeszcze bardziej.

Najgorsza jest świadomość tego, że więcej w tym życiu na Ziemi, nie usłyszymy głosu, śmiechu osoby, kiedy odejdzie. Miejsca, które wiążą się z daną osobą już nie będą takie same, czy też chwile więcej się nie powtórzą.

Lekcją na to wszystko jest, aby doceniać każdą chwilę z osobą, którą daje nam los, aby nie darzyć jej złymi emocjami, przede wszystkim przeprosić, bo nie wiadomo czy jutro będzie na to czas.

Tak jak mówią, Mądry Polak po szkodzie.

Kiedy sama mam świadomość tego, że z każdym dniem umieram, pragnę wykorzystać ten czas jak najlepiej, na same pozytywne emocje, nastroje i myśli!

Nie warto tracić czasu na to co jest pesymistyczne czy złe.

Z wtorku na środę, objechałam prawię Polskę na około, zmęczenie nastało już na samym początku, ale warto było.

Dom - Warszawa - Częstochowa - Sopot - Olsztyn - Pisz - Dom.

Morza nie było w planie, ale trzeba żyć chwilą i wszystko co spontaniczne.

Dla takich chwil można żyć! :)

Postanowiłam sobie wiele celów, których nikomu nie zdradzę, ponieważ chcę by wyszły i zostały osiągnięte, nie potrzebuję do nich nikogo więc pomocy potrzebować pewnie też nie będę musiała.

Jeśli któryś się spełni, postawię ptaszek przy wykonanym zadaniu :)

Moja magiczna fura, którą się ostatnimi czasami poruszam :)

Moje podsumowanie dzisiejszych przemyśleń?
Traciłam swój czas co dla niektórych osób, które mówiły a gówno robiły :)
Nie tęsknie, nie potrzebuje, nie brakuje mi ich wcale.