82.

Słyszę chóry, które ciągle śpiewają
Powiedz mi co oni mówią
Słyszę telefon, który ciągle wydzwania
Nie chcę odbierać
Wiem co miałem w zwyczaju słuchać
I wiem, że stałem się lekceważący

Ropieje mi lewe oko,

Mam katar, kaszel,

telefon utopił mi się w wodzie i nie chce się włączyć,

ale mimo wszystko jest okey, wstaję, wyciągam rączki, idę zjeść, wyszykować się 

i czuć się lepiej, a potem muszę dokończyć debaty i nacieszyć się kopaniem maleństwa Marci w brzusiu.

Po wczorajszej rozmowie, jednak dowiedziałam się, że są szansę na ludzkie zmiany w rozumowaniu.

Nie potrzebuję nikogo zmieniać, ponieważ każdy żyje jak mu wygodnie.

Nie można nakazać, zakazać i rozkazać człowiekowi.

Każdy z nas nauczy się na własnych błędach, rozczarowaniach i ludziach!

Ja nauczyłam się, że nie obchodzi mnie to czy komuś ktoś lub coś się nie podoba, sama muszę zobaczyć jak smakuje owoc.

Jak smakuje znajomość z drugim człowiekiem czy jakieś szaleństwo w życiu.

Myślę, że czasem dajemy zbyt wiele szans ludziom, którzy poniżają nas przy innych, którzy oskarżają, obgadują, wykorzystują, są obojętni, zakłamani, zawistni...

A dlaczego? 

Bo ich kochamy, jednak czasem trzeba powiedzieć sobie dość, tak jak Chylińska w piosence.

Dajmy im być szczęśliwymi, dajmy im wolną rękę, czy jest to koleżanka, kolega, dziewczyna, chłopak czy osoba która przez kilka lat uważa nas za przyjaciela.